19 wiek w Etiopii był okresem intensywnych zmian politycznych, społecznych i ekonomicznych. Cesarstwo Etiopskie, pod rządami cesarza Tewodrosa II, przeżywało okres ekspansji terytorialnej i konsolidacji władzy. W tym samym czasie, Egipt pod panowaniem Muhammad Ali i jego następców również dążył do rozszerzenia swojej dominacji w regionie.
Zderzenie tych dwóch ambicjonalnych sił doprowadziło do wybuchu wojny w latach 1875-1876. Cesarz Etiopii, Yohannes IV, znany również jako Adejski, stanął na czele walki przeciwko Egiptowi. W tym konflikcie, który nazwany został Wojną Adejskiego z Egiptem, splątane były motywacje polityczne, ekonomiczne i religijne.
Egipt, z silnym wsparciem mocarstw europejskich takich jak Wielka Brytania i Francja, dążył do kontrolowania handlu w regionie Morza Czerwonego. Chcieli oni również pozyskać nowe terytoria dla swojej kolonialnej ekspansji. Z kolei Etiopia broniła swojej niepodległości i pragnęła uniemożliwić Egiptowi dominację nadHorną Afryką.
Wojna Adejskiego z Egiptem stała się nie tylko konfliktem o terytorium, ale również walką o dominację religijną. Egipt, jako państwo muzułmańskie, usiłował narzucić swoje wpływy na chrześcijańską Etiopię. Yohannes IV, zwolennik ortodoksyjnej tradycji etiopskiej, widział w tym zagrożeniu dla swojej wiary i kultury.
Przyczyny wojny:
Przyczyna | Opis |
---|---|
Ekspansjonizm egipski | Egipt dążył do rozszerzenia swojej kontroli nad Horną Afryką, co groziło Etiopii utratą suwerenności. |
Kontrola handlu | Egipt pragnął kontrolować kluczowe szlaki handlowe w regionie Morza Czerwonego, które były źródłem bogactwa dla Etiopii. |
Różnice religijne | Wojna stała się również areną konfliktu religijnego między chrześcijańską Etiopią a muzułmańskim Egiptem. |
Przebieg wojny:
Wojna Adejskiego z Egiptem była serią bitew i potyczek, które trwały przez dwa lata. Yohannes IV dowodził armią etiopską, złożoną z oddziałów piechoty uzbrojonych w tradycyjne broń białą oraz niewielkiej liczby karabinów. Armia egipska, wspierana przez mocarstwa europejskie, była lepiej uzbrojona i dysponowała artylerią.
Pierwsze starcia zakończyły się sukcesami Etiopii. Wojska Yohannes IV zdołały odbić ataki Egiptu i zadały im znaczące straty. Jednak Egipt nie ustępował i kontynuował ofensywę, wykorzystując swoje przewagi technologiczne.
W 1876 roku doszło do decydującej bitwy pod Gura. Yohannes IV, pomimo heroicznej walki, został pokonany i zmuszony do odwrotu.
Konsekwencje wojny:
Wojna Adejskiego z Egiptem zakończyła się porażką Etiopii. Egipt zdobył kontrolę nad niektórymi terytoriami w zachodniej Etiopii, a także umocnił swoją pozycję w regionie.
Jednak wojna miała również długoterminowe konsekwencje dla obu stron:
-
Etiopia:
- Utrata niektórych terenów
- Słabsza pozycja w regionie *Wzrost nacjonalizmu i ducha oporu przeciwko Egiptowi
-
Egipt:
- Wzmocnienie pozycji regionalnej
- Wyższy koszt militarny
Wojna Adejskiego z Egiptem była ważnym wydarzeniem w historii Etiopii. Chociaż zakończyła się porażką, pokazała siłę i ducha oporu etiopskiego narodu. Porażka ta doprowadziła do późniejszych reform i modernizacji armii etiopskiej, które miały znaczący wpływ na historię kraju.
Dziś wojna Adejskiego z Egiptem jest pamiętana jako symbol walki Etiopii o niepodległość i suwerenność.